Historia terapii pulsującą falą magnetyczną wysokiej częstotliwości
Leczenie falami radiowymi jest nauką medycyny znaną od co najmniej 130 lat. Jednak korzenie leczenia elektrycznością i polem magnetycznym stosowane były już na 2750 lat przez naszą erą. Wykorzystując do celów leczniczych węgorze elektryczne posiadające napięcie do 2750 V.
Około 600 lat przed naszą erą Grek Thales z Milet, powszechnie uznawany za pierwszego filozofa i matematyka cywilizacji zachodniej oraz za inicjatora badań nad przyrodą jako nauki, badał ładunki elektryczne występujące w czasie pocierania bursztynu, który po naładowaniu przyciąga drobne przedmioty.
Ok. 46 lat przed nasza erą osobisty lekarz cezara Claudiusza leczył nerwobóle głowy oraz choroby reumatyczne impulsami elektrycznymi do 900 Wolt pozyskiwanymi z płaszczek. Każdy mięsień wytwarza w czasie ruchu energie elektryczną. Również lekarz wykonujący EKG dokonuje pomiaru energii elektrycznej wytwarzanej przez serce przy każdym uderzeniu serca, wszystko na świecie jest energią !
W 1744 roku niemiecki profesor fizyki Christoph-Gottlieb Kratzenstein opisywał nowe metody terapii prądami elektrycznymi i ich zastosowanie w leczeniu porażeń i paraliżu. W kolejnych latach coraz więcej naukowców jak Joachim Gottlieb Schäffer, Benjamin Franklin, Georg von Kleist opisywali nowe odkrycia i zastosowanie nowej metody leczenia prądami elektrycznymi.
Pierwsze udokumentowane badania związane z zastosowaniem prądu zmiennego wysokiej częstotliwości zostały przeprowadzone przez Nikola Teslę już w 1891 roku. Odkrycie przez Nikola Teslę słynnej „Cewki Tesli” umożliwiło zastosowanie w medycynie prądów wysokiej częstotliwości. Odkryciami tymi zainteresował się naukowiec Dr. George Lakhovsky (Francuz, rosyjskiego pochodzenia), jak również w późniejszym czasie amerykański geniusz i naukowiec Dr. Royal Raymond Rife oraz wielu innych znakomitych naukowców. Royal Rife jest twórcą, między innymi pierwszego na świecie mikroskopu ultrafioletowego o powiększeniu: 50.000x, dzięki któremu zaobserwowano po raz pierwszy na świecie żywe wirusy i bakterie.
U schyłku XIX wieku geniusz i wizjoner wszechczasów Nikola Tesla, naukowiec i wynalazca między innymi prądu zmiennego, stworzył tzw. terapię nazwaną „prądami Tesli”.
Nikoli Tesli ludzkość zawdzięcza ponad 300 przełomowych i znaczących patentów, bez których nie bylibyśmy w stanie w obecnym świecie funkcjonować na tym poziomie techniki i wiedzy. Pierwsze urządzenia zostały opracowane i skonstruowane przez Nikola Tesle już w 1880 roku. Odkrycia naukowe Geniusza dotyczące pozytywnego i leczniczego wpływu fal magnetycznych w krótkim czasie znalazly zastosowanie praktyczne licznych klinikach w Paryzu a chwile później w wielu regionach Europy i USA.
Terapia ta została w dalszym stopniu naukowo badana i rozwinięta przez Jacques-Arsène d’Arsonval, który to w 1892 roku zastosował urządzenie do leczenia całego ciała prądami i polem EM uzyskiwanym ze słynnej cewki Tesli.
Cewka Tesli uznawana jest jako przełomowe odkrycie w dziedzinie fizyki i medycyny, której pozytywny i leczniczy wpływ na organizmy żywe do obecnej chwili jest potwierdzany naukowymi badaniami, przeprowadzanymi niemalże we wszystkich regionach świata.
Zdjęcie ukazuje Nikolę Tesle odpoczywającego i regenerującego swój organizm polem elektromagnetycznym emitowanym z cewki nazwanej w późniejszym okresie: Cewką Tesli.
Dzięki prasie i naukowym międzynarodowym publikacją w świecie naukowców został wywołany „efekt domina”, związany z dalszym niezwykle intensywnym rozwojem badań odkrytego zjawiska pulsujacych fal magnetycznych niskich i wysokich częstotliwości. Liczne badania przeprowadzane na uniwersytetach w przeróżnych zakątkach świata, potwierdziły skuteczność i niezwykłe właściwości odkrycia dokonanego przez Nikola Tesle. Dalszego znaczącego rozwój dokonał na przełomie XIX i XX wieku między innymi austriacki naukowiec Profesor Doktor Josef Kowarschick, będący głównym szefem I Wydziału Fizyki Chirurgii Medycznej Uniwersytetu we Wiedniu (I Chirurgischen Universitätsklinik Wien). Prof. Dr. J. Kowarschick zajmował się badaniem i leczeniem falami krótkiej częstotliwości (Kurzwellentherapii).
Również rosyjskiego pochodzenia doktor i naukowiec George Lakhovsky, przeprowadził w konsultacji z Nikola Tesla liczne badania na skonstruowanym przez siebie generatorzeemitującym magnetyczna falę pulsujące o stałej określonej częstotliwości 150 MHz.
Generator ten dzięki swojej skuteczności i prostocie znalazł natychmiast zastosowanie w paryskich klinikach a chwilę później w licznych klinikach w całej Francji, Szwecji, Austrii, Niemiec, Grecji itd.
Pod koniec XIX i na początku XX wieku charakterystyczne było zastosowanie zróżnicowanych budowa licznych szklanych elektrod. Wielu lekarzy dzięki niezwykłym i szybkim efektom
leczenia zaczęło stosować tą nową metodę terapii w szpitalach i klinikach.
leczenia zaczęło stosować tą nową metodę terapii w szpitalach i klinikach.
Żarliwym przedstawicielem terapii wysokich częstotliwości był doskonały niemiecki fizyk Profesor Ewald Paul, od 1920 r. dyrektor Monachijskiego Naukowego Instytutu Badań Wysokiej Częstotliwości i Światła.Profesor Ewald Paul jest twórcą Dynamicznej Teorii Interferencji Rentgenowskich przy użyciu elektronów, neutronów i światła.
Prof. Edwald Paul jest autorem wielu publikacji i książek naukowych oraz instruktarzowych.
W 1928 roku wydane zostały książki naukowe:
- „Podręcznik leczenia wysoką częstotliwością” - 1928 rok
- „Postępy terapii wysokoczęstotliwościowej, wraz z nowymi metodami leczenia” - 1930 rok,
- „Nowe drogi do odmłodzenia” z podtytułem: „cenne odkrycia w dziedzinie rewitalizacji najbardziej wewnętrznych komórek przy zastosowaniu precyzyjnych przepisów leczniczych”.
W roku 1938 na krótko przed II wojną światową wiele naukowych książek oraz opracowań naukowych dotyczących leczenia falami elektromagnetycznymi wysokiej częstotliwości zostało wciągniętych na listę zakazanych książek przez III Rzeszę.
„Postępy w leczeniu chorób pęcherza moczowego” terapia falami magnetycznymi wysokiej częstotliwości” - 1938 Bad Aussee Niemcy
Miało to między innymi związek z intensywnymi badaniami III Rzeszy nad tą nowoczesnymi technologiami do celów militarnych. Również w późniejszych latach rządy i lobby farmaceutyczne USA utrudniały i zakazywały prowadzenie prac i publikacji naukowych.
Przykładem mogą być przeprowadzone udokumentowane badania Dr. Raymonda Royala Rife. W 1920 roku dr. Raymond Rife skonstruował pierwszy na świecie ultrafioletowy mikroskop o powiększeniu 50.000x, który umożliwiał obserwacje bakterii i żywych wirusów.
Naukowiec w roku 1934 zaprezentował opinii publicznej pierwszy na świecie generator emitujący fale Elektromagnetyczne o konkretnych częstotliwościach fali, dzieki którym poszczególne wirusy można było zniszczyć. Fale wysylane z oscyaltora plazmowego oddziaływały tylko na wirusy nie uszkadzając prganizmu. Fale emitowane z oscylatora nazwano od nazwiska naukowca: Rife-Beam-Ray.
O sukcesach naukowca pisała prasa na całym swiecie
Dr. Raimund Royal Riffe w trakcie badań w swoim laboratorium w USA.
Oscylator plazmowy
Oscylator plazmowy nowej genreacji
Naukowiec skonstruował pierwszy na świecie mikroskop ultrafiloletowy o sile powiększenia 50.000 razy, dzieki ktoremu Dr. Royal Riffe po raz pierwszy w historii medycyny zaobserwował bakterie i wirusy. Naukowiec zauważył, że dopasowując odpowiednią częstotliwość jest w stanie bezinwazyjnie dla zdrowia pacjenta zniszczyć całkowicie szkodliwe wirusy.
W wielu śwaitowych magazynach naukowych i czasopismach informowano o niezwyklych odkryciach geniusza
Chociaż eksperymenty inżyniera zostały w ostatnich latach wielokrotnie powtórzone w różnych miejscach Świata, oraz potwierdzono ich prostotę i skuteczność. To oficjalna medycyna milczy na ich temat.
Skuteczność leczenie metodą wysokiej częstotliwości zostało już wielokrotnie potwierdzona.
Wielu lekarzy jest zdania, by pacjent, miał możliwość skorzystania z terapii falami EM obejmującej ok. 6 do 10 zabiegowi, zanim podda się inwazyjnemu zabiegowi jakim jest operacja. Zastosowanie tej metody w praktyce, wielokrotnie potwierdziło
jej skuteczność działania do tego stopnia, że w niektórych przypadkach przeprowadzenie operacji nie było konieczne.
Historia leczenia elektrycznością / polem magnetycznym
W 1744 r. niemiecki profesor fizyki Christoph-Gottlieb Kratzenstein opisywał nowe metody terapii prądami elektrycznymi i ich zastosowaniu w leczeniu porażeń i paraliżu. W olejnych latach coraz więcej naukowców jak Joachim Gottlieb Schäffer, Benjamin Franklin, Georg von Kleist opisywali nowe odkrycia w metodach leczenia.
W 1776 r. Eason opublikował cofniecie się raka piersi po zastosowaniu terapii wstrząsem elektrycznym.
Ok. 1850 r. Antonio Meucci opublikował badania, w których opisał, że zastosowanie odpowiedniej siły impulsu elektrycznego o określonym czasie trwania i precyzyjnym umiejscowieniu elektrody pozwoliło na całkowite zniknięcie objawów chorobowych.
W 1872 r. wg. opisów Kiplinga zanotowane wyleczenie z zatrucia ołowianego dzięki zastosowanie terapii prądem stałym.
W 1880 r. profesor Apostoli po zastosowaniu terapii elektrodą o natężeniu prądu:100-250 mA zaobserwował cofnięcie się komórek rakowych.
W 1884 r. ponad 10.000 lekarzy stosowało w swoich praktykach lekarskich tzw. elektromedycynę.
W 1892 r. Paul Oudin skonstruował Violet-Ray-Oscylator, który skutecznie był zastosowany w leczeniu: akny, egzemy, raka skóry, brodawek, syndromu Karpal-Tunel i wielu innych dolegliwości.
W 1896 r. niemiecka firma MOSER rozpoczęła seryjną produkcję urządzeń o działaniu stymulującym prądami i falami elektromagnetycznymi.
W 1897 r. opatentowany został przez Jonesa pierwszy elektryczny sterylizator cieczy.
W 1899 r. rozpoczęto prace nad pierwszym defibrylatorem, który w tej pierwotnej wersji używany był na otwartym sercu pacjenta.
W 1911 r. wydana została książka Noble Murraya Eberharta: “A Working Manual of High Frequenc Corrents”, w której udokumentowane zostało ponad 10 letnie doświadczenie w leczeniu terapia wysokimi częstotliwościami.
W 1924 r. George Lakhovsky (uczeń profesora d`Arsonvalsa ) zademonstrował wynaleziony przez siebie Oscylator Multifalowy (Radio-Cellulo-Osyilator: ca.150 MHz), którym leczył rośliny zainfekowane komórkami rakowymi. Kilka lat później po przeprowadzonych licznych badaniach na roślinach i zwierzętach leczył falami elektromagnetycznymi pacjentów we francuskiej klinice z całkowitym wyleczeniem z niewyleczalnego raka.
W 1929 Firma Northcott & Warford, opatentowali US1653819 metodę usuwania osadów i substancji trujących z naczyń krwionośnych za pomocą stałego prądu rzędu 15mA.
W 1936 r. naukowiec Dr. Royal Rife stworzył urządzenie zwane rurą plazmową zasilaną specjalnej częstotliwości napięciem, lecząc zaćmę, czynniki rakotwórcze jak i raka.
W 1955 r. zastosowano po raz pierwszy specjalne elektrody, umożliwiające przesyłanie silnych impulsów elektrycznych. Od 1965 urządzenia to dzięki modernizacji i zmniejszeniu gabarytów znalazło zastosowanie w karetkach pogotowia a obecnie nawet na stacjach metra.
W 1977 r. Niemieckie magazyn Nordenström opisywał o skutecznych badaniach usunięcia polem elektromagnetycznym niewielkich komórek raka płuc.
W 1977 r. Dr. Lechner przy stosowaniu metody pulsującego pola magnetycznego usunął dużą komórkę rakową, twierdząc, że pulsujące pole magnetyczne powodują oczyszczenie organizmu
W 1994 r. Robert Beck skonstruował urządzenie bazujące na patencie „Kaali-Patent”, które emitowało pulsujące pole magnetyczne, wywołujące napięcie w tkankach, deaktywując patogeny. Metoda Becka znalazła zastosowanie w leczeniu aids, raka i epstein barr (wirus EBV).
etc...
